Taizé zomer 2018: de puzzel losgeschud en neergelegd om zelf op te lossen

Van 14-22 juli waren we met een groep jongeren naar Taizé. Tarja was een van die jongeren. Hier lees je hoe zij dat vond.

Daar ben ik weer, één jaar en twee Taizé-reizen verder. Toen ik er vorige zomer achter kwam hoe fijn Taizé wel niet was, heb ik besloten om dit jaar, 2018, twee keer te gaan. Een keer in de meivakantie en een keer in de zomer. En over die tweede reis in de zomer ga ik je nu meer vertellen.

Voorstellen

Voor de mensen die geen idee hebben wie ik ben, stel ik mezelf even voor. Mijn naam is Tarja Meeuwsen, ik ben 17 jaar en ik ga zelf naar de oecumenische geloofsgemeenschap het Brandpunt. Vorig jaar zomer was mijn allereerste Taizéreis, ook daar heb ik een verslag over geschreven, dat is nog te vinden op de site van Jong Katholiek Amersfoort onder de kop “Jezelf tegenkomen in Taizé”.

En nu zit ik hier weer, te schrijven over mijn onvergetelijke ervaring, deze Taizéreis. Want dat was het, onvergetelijk. Het was zo anders dan de andere twee reizen. Inmiddels wist ik wat ik kon verwachten en kon doen, maar het is nooit te voorspellen. Je leert weer andere mensen kennen, mensen die je nog niet kent, mensen die je denkt te kennen. Misschien is het handig om te vertellen wat Taizé precies inhoudt, voor ik begin aan mijn persoonlijk verhaal.

Taizé is een klein dorpje in Frankrijk. In Taizé is een oecumenische broedergemeenschap die elke week weer duizenden jongeren vanuit de hele wereld ontvangen.

Programma

Het Taizé dagprogramma ziet er als volgt uit:
07.30 Eucharistieviering voor degenen die dat willen.
08.15 Gemeenschappelijk ochtendgebed
08.45 Ontbijt
10.00 Ontmoetingen
12.20 Gemeenschappelijk middaggebed
13.00 Middageten
14.00 Zangrepetitie
15.15 Ontmoetingen
17.00 Thee
(17.15 Ontmoeting eigen groep bij Okay)
17.45 Workshops
19.00 Avondeten
20.30 Gemeenschappelijk avondgebed, vervolgens stilte voor de nacht

“Toen we in gesprek waren voelde ik me zo rustig, ik kon eindelijk mijn vraag kwijt,”

Maaltijden

De maaltijden in Taizé zijn erg eenvoudig. Als ontbijt kan je een pistoletje, een botertje en een stukje chocolade verwachten. Als je wilt is er ook nog thee of chocolademelk. De thee bestaat uit heel veel suiker en een lichte citroensmaak; dus om daar mee wakker te worden… niet echt iets voor mij. Als lunch heb je een eenvoudige maaltijd, bestaande uit een hoofdgerecht, fruit, een koekje, een stukje brood en soms een kaasje. Dit geldt ook voor het avondeten, maar dan heb je er nog een toetje bij.

Bijbelintroductie

Tijdens de ontmoetingen van tien uur en kwart over drie kan je twee dingen gaan doen: of je gaat werken, er zijn echt heel veel verschillende dingen te doen als het gaat om werk, of je hebt Bijbelintroductie. Bij de Bijbelintroductie luister je eerst gezamenlijk naar een Bijbeltekst waarna de broeder of zuster, die de Bijbelintroductie leidt, zijn of haar kijk erop vertelt en dieper ingaat op de boodschap van de tekst. Daarna ga je in een groepje uiteen om deze tekst te bespreken door middel van de vragen die op het blad met de tekst staan en om een gezellige tijd met elkaar te hebben.

Gebed

Verder heb je dus drie keer per dag een gezamenlijk gebed in de kerk. Het bestaat uit zingen, bidden en luisteren naar een tekst. Het klinkt als een normale dienst maar dat het is het niet. Het zingen van de liederen gaat een beetje als een mantra; iedere keer herhalend, Het nummer van het lied verschijnt op een digitaal bord, een van de broeders zet in en je herhaalt het lied net zo lang tot een ander liednummer verschijnt. Zelf vind ik dit heel erg fijn.

De eerste keer luister ik toch heel anders naar een nummer dan de zesde of zevende keer. Ook de Bijbelteksten worden vaker herhaald maar dan in verschillende talen. Daarnaast is er in elk gebed een stilte van 10 minuten, deze 10 minuten zijn voor mij ideaal om na te denken over van alles en nog wat, misschien ook niet zo heel gek dat ik in deze week anderhalf schriftje vol heb geschreven ;p.

Sterren kijken

Dit jaar kwamen we, net als vorig jaar, op een zaterdagavond aan. Het was een aardig gedoe om alles te regelen, het welkom, de mealtickets voor de zondag, tijdelijk werk en de tentplaatsen. Toen we de tent eindelijk op konden zetten was ik daar ook heel blij mee, eindelijk een beetje duidelijkheid. De eerste avond heb ik ingeleid met sterren kijken. Het is zo heerlijk om daar een kleedje neer te leggen en sterren te kijken, alles is zo mooi zichtbaar. In het midden van Nederland ga je dat nooit vinden, een plek die zo donker is, een plek waar de sterren zo helder te zien zijn. Ik had zelf besloten om de zondag nog een dag ‘off’ te hebben. Die dag hadden we het officiële welkom, hebben we veel spelletjes gedaan en vooral genoten van het heerlijke weer.

Awkward

Op maandag begon mijn Taizé reis echt. Om tien uur had ik de Bijbelintroductie, ik werd in een groepje ingedeeld met zeven Duitsers en één Engelse. Voor hen was het de eerste keer, dus het was misschien maar goed dat ik het voornemen had mijn sociale vaardigheden op te krikken deze week ; ). In het begin was het heel awkward [ongemakkelijk – ST] en saai maar uiteindelijk hebben we een hele leuke week met elkaar gehad! Het is daar heerlijk om na het avondgebed een beetje rond te hangen, bij Oyak kan je de drukte vinden, in de kerk de rust en stilte. Je mag tot 23.30 bij Oyak zitten, daar zijn vaak groepjes mensen met instrumenten waar je gerust bij aan kan en mag sluiten, daarna word je vriendelijk verzocht in de kerk te gaan zitten of naar je tent of barak te gaan.

Nadenken

Ik heb mijn vrije tijd besteed met het spelen van spelletjes, van de berg afrollen, wandelingen maken en vooral veel nadenken. Dit jaar heb ik ook veel tijd alleen doorgebracht, als ik wat vrije tijd had ging ik even alleen wandelen, ik ging alleen naar de vieringen en kwam, na de avonddienst ook alleen naar de kerk, als ik er behoefte aan had kon ik ook altijd één op één contact zoeken met iemand. En wat was het fijn.

Ik wist dat, als het echt niet meer ging, ik altijd terug kon vallen op de begeleiders en deelnemers en dat zorgde ervoor dat ik ook zo ontzettend goed kon reflecteren op mezelf. Het afgelopen jaar was echt een rollercoaster en nu heb ik eindelijk door waar de loopings waren en waar en hoe ik het onder controle had. Ik vind het bizar dat zo’n plek als Taizé de puzzel in mij helemaal los kan schudden en het weer zo kan neerleggen dat ik het zelf op kan lossen.

Broeder

Eén voorbeeld daarvan was donderdagavond. Ik kwam naar de kerk om rust op te zoeken en stroom. Dat laatste niet voor mij, maar voor mijn telefoon ; ). Toen ik eenmaal gesetteld was zag ik ineens broeder Jasper voor mijn neus staan. Die middag hadden we nog een gesprek met hem gehad, samen met een andere groep Nederlanders. Doordat die andere groep erbij zat, voelde ik mij niet veilig genoeg mijn verhaal te vertellen en mijn vraag te stellen. En nu, nu ik het niet verwacht had, stond hij ineens voor mijn neus. Ik zat er nog even over na te denken en uiteindelijk ben ik toch maar met hem in gesprek gegaan.

Begin

In dat gesprek merkte ik pas hoe moeilijk ik het vond dat ik, voor mijn gevoel, niet echt iemand had om mijn twijfels over het geloof en God mee te bespreken. Begrijp me niet verkeerd, ik heb genoeg mensen waar ik ontzettend fijn mee kan praten, ook over het geloof. Maar het voelt toch anders. Toen we in gesprek waren voelde ik me zo rustig, ik kon eindelijk mijn vraag kwijt, mijn twijfels, mijn angsten. Toen hij met de oplossing kwam was ik even in shock. Het was zo simpel. Maar wel precies wat ik nodig had. Ik had een begin gekregen om mijn eigen puzzel op te lossen, bedankt Taizé. Bedankt broeder Jasper!

Tarja Meeuwsen